13.02.2010

DOST BİLDİKLERİM


Sanırdım gündüzdü onlarla gecem,
İçimde ümitti dost bildiklerim,
Ne zaman yıkılıp yere düştüysem,
Bırakıp da gitti dost bildiklerim.

Hepsi varken baharımda, yazımda,
Kışın bir burukluk kaldı ağzımda,
Seneler senesi oysa gözümde,
Cihana eşitti dost bildiklerim.

Nerde o sözlere kandığım günler,
Her gülen yüzü dost sandığım günler,
Acıdan kahrolup yandığım günler,
Ta canıma yetti dost bildiklerim.

Meydana çıkalı asıl çehreler,
Aydınlanmaz oldu artık geceler,
Yalanlar tükendi, indi maskeler,
Birer birer bitti dost bildiklerim.

Korkar oldum bana dostum diyenden,
Yoksa yok olandan, varsa yiyenden,
Ne onlardan eser kaldı, ne de benden
Beni benden etti, dost bildiklerim.

Ümit Yaşar OĞUZCAN